فنون تصمیم گیری

تصمیمات برنامه ریزی شده را می توان به سادگی در برنامه كامپیوتر وارد كرد و حتی راههای اجرای تصمیمات را نیز می توان در آن منظور كرد

فنون تصمیم گیری 

شماری از فنون و شیوه های سنتی و جدید تصمیم گیری به طریق برنامه ریزی شده و برنامه ریزی نشده وجود دارند كه در جدول زیر دیده می شوند . همانطور كه جدول ذیل نشان می دهد ، تصمیم گیری به طریق سنتی راه را برای استفاده از روشهای كامپیوتری هموار كرد . در حال حاضر نمایش كامپیوتری و پردازش داده ها امكانات وسیعی را برای تجزیه و تحلیل موقعیتهای تكراری ، فراهم می آورند . 

تصمیمات برنامه ریزی شده را می توان به سادگی در برنامه كامپیوتر وارد كرد و حتی راههای اجرای تصمیمات را نیز می توان در آن منظور كرد . چند دهه گذشته استفاده از پژوهش عملیات گسترش یافته و این شیوه تا حدود قابل ملاحظه ای توسعه یافته است . همزمان با توسعه این شیوه ، كارآیی حل مسایل برنامه ریزی شده و كیفیت راه حل ها نیز بهبود یافته است . 

به نحوی كه بسیاری از مسایل برنامه ریزی نشده گذشته ، به تدریج به مسایل برنامه ریزی شده تبدیل می شوند . 

به طور كلی مدیران هنگامی كه با یك مسأله روبرو می شوند و سعی در حل آن      می كنند ، غالبا استفاده از یك طیف را سودمند تشخیص داده اند كه در یك نوك موقعیت های قابل پیش بینی ، در نوك دیگر آن موقعیت های فوق العاده دشوار غیر قابل پیش بینی و بین این دو قطب درجاتی از موقعیتهای پیش بینی تا غیر قابل پیش بینی قرار دارد . روی این طیف سه واژه دیده می شود كه وضعیت های مختلفی را نشان می دهند . این سه واژه عبارتند از : (( اطمینان )) ، (( خطر پذیری )) و          (( بی اطمینانی ))

اطمینان : هنگامی در شرایط اطمینان قرار داریم كه آگاه باشیم در آینده چه رخ خواهد داد . در شرایط اطمینان ، اطلاعاتی دقیق ، قابل سنجش و قابل اعتماد وجود دارد كه می تواند مبنای استواری برای تصمیمات باشد .

در این حالت آینده تا حد زیادی قابل پیش بینی است . برای مثال بسیاری از اصناف و كسبه بازار به یكدیگر اعتماد دارند ، حرف و سخنان متقابلشان را در معالات مبنا قرار می دهند . به عبارتی دیگر حتی اگر توافقشان به صورت غیر رسمی هم صورت گرفته باشد ،‌ محترم شمرده خواهد شد . 

خطر پذیری (ریسك) : در مواردی كه قابلیت پیش بینی ، كاهش یابد ، وضعیت خطر پذیری پدید می آید . در این شرایط اطلاعات كامل در دسترس نیست ، اما برداشت خوبی از احتمال به دست آوردن نتایج و پی آمدهای خاص موجود است . برای مثال ، شركتهای نفتی ممكن است ندانند كدام چاه خاص به نفت می رسد ولی در یك برنامه حفاری كه شامل حفر چاههای زیادی می شود ، می توان به خوبی تخمین زد كه چه تعداد چاه ممكن است به نفت برسد . 

بی اطمینانی : در شرایط بی اطمینانی ، اطلاعات در حد ناچیزی وجود دارد و آینده معلوم نیست . مثلاً مدیرانی كه به تجارت بین المللی می پردازند ممكن برای اولین بار با آداب و رسوم و فرهنگ كشوری روبرو شوند كه با رسوم و فرهنگ كشور خودشان تفاوت بسیار داشته باشد و آنها خود را برای چنین وضعیتی آماده نكرده باشند . ممكن است در برخی از مناطق دنیا قرارداد كتبی ضمانت اجرایی نداشته و صرفاً به منزله شروع دوره جدیدی از مذاكرات تلقی شود . سرنوشت تصمیماتی كه در چنین شرایطی گرفته می شود ، نامعلوم است . 

در غایت می توان گفت : پیشرفت و توسعه تكنولوژی و همچنین جهانی شدن اقتصاد و تجارت ، بر شتاب تغییر محیط افزوده است و در آینده نزدیك هم این شتاب و در نتیجه تغییر محیط دو چندان خواهد شد . با توجه به این ، تصمیم گیری در شرایط      (نامعلوم) برای مؤسسات سرنوشت ساز و حیاتی خواهد بود . بدانجهت تصمیم گیری اقتصایی برای مدیران غیر قابل اجتناب خواهد گشت . 

شماری از فنون هستند كه كیفیت تصمیم گیری را در وضعیت های بی اطمینانی (بی یقینی) بهبود می بخشند . از جمله آنها ، 

 الف) تحلیل خطر پذیری كه احتمالات ریاضی را به پی آمدهای تصمیم ها پیوند    می زند ، درخت های تصمیم كه آشكارا نقطه های تصمیم ، رویدادهای احتمالی و احتمالات پدید آمدن هر راه كنش احتمالی را در بر می گیرد و پ) نظریه برتری (رجحان) كه آمادگی یا عدم آمادگی مدیران را در پذیرش برخی خطرها مورد توجه قرار می گیرد . 

نوع فایل:word

سایز :26.0 KB  

تعداد صفحه : 18

برچسب ها : فنون تصمیم گیری , فنون تصمیم گیری , تصمیم گیری , شیوه های سنتی تصمیم گیری , مسایل برنامه ریزی شده , كیفیت راه حل ها , خطر پذیری , تحقیق , پایان نامه , پروژه , دانلود پژوهش , دانلود تحقیق , دانلود جزوه , دانلود مقاله , دانلود پایان نامه , دانلود پروژه